Onderzoekers uit Engeland en India hebben nieuwe manieren gevonden om machine learning en kunstmatige intelligentie in te zetten voor het analyseren van realtime videobeelden. De toepassing: cameradrones bij groepen mensen zoals bij evenementen om (potentieel) gewelddadig gedrag te spotten.
Het systeem uit het onderzoek bestaat uit een drone van slechts $ 200,- en een mobiele internetverbinding om realtime analyse uit te kunnen voeren op de videobeelden. Een algoritme controleert of bepaalde bewegingen passen bij datgene wat de onderzoekers als gewelddadig hebben bestempeld, zoals wurgen, stompen, schoppen, schieten en steken. Volgens de onderzoekers kan dit systeem helpen om verdacht gedrag tijdig te kunnen spotten.
Er is echter wel een puntje van kritiek, want hoe meer mensen in beeld hoe minder accuraat het systeem is. Bij 10 personen viel de nauwkeurigheid van 94% terug naar 79%. En dat op basis van vooraf opgenomen beelden in plaats van realtime videobeelden. Maargoed, met de technologische ontwikkelingen zoals meer megapixels en snellere processoren is het slechts een kwestie van tijd totdat deze vorm van crowdcontrol gemeengoed zal zijn bij, laten we zeggen, Sinterklaasintochten, dancefeesten, demonstraties, etc.
Bij niets anders ervaar ik ‘vrijheid’ zo intens als tijdens het motorrijden. Het is anders dan met autorijden. Dat komt ten dele omdat je je hele lichaam nodig hebt om motor te rijden en daarom meer één bent met de machine. Maar het komt ook door het feit dat je écht buiten bent. Regen, wind, geuren: alles voel je direct.
De dag dat ik 18 werd kan ik me nog levendig herinneren. Jarenlang droomde ik ervan om per motorfiets de Nederlandse wegen te verkennen. Na een les of 20 haalde ik gelukkig in één keer mijn rijbewijs. Gelukkig maar, want mijn eerste motorfiets die ik van de inkomsten van kranten bezorgen (en wat financiële hulp van ouders en grootouders) bij elkaar had gespaard stond al drie weken voor het rij-examen in de garage van mijn ouders.
De motor staat voor mij symbool voor vrijheid, zoals de meesten dat met de auto zullen hebben. De auto brengt je naar je werk, naar je familie, naar je hobby’s en naar je vakantieadres. Zonder auto zou ons leven er heel anders uitzien.
Auto’s zijn computers geworden Onze auto’s zien er al heel anders uit dan een paar decennia geleden. En dan bedoel ik niet alleen het uiterlijk, ik bedoel vooral datgene dat zich achter het blik of inmiddels het plastic bevindt. Een uitspraak van Martin Winterkorn, bestuursvoorzitter van Volkswagen: “Onze auto’s zijn eigenlijk al rollende rekencentra. In elke auto zit naar schatting 1,5 kilometer bekabeling, ruim vijftig computeronderdelen en rekenkracht die vergelijkbaar is met zo’n twintig pc’s.” (bron)
De ontwikkeling van zelfsturende auto’s is niet meer te stoppen. Sterker nog, ze rijden al bij ons in de straat. Dan heb ik het nog niet over de volledig zelfsturende auto’s van Google, Audi & Volkswagen en Volvo. Ford biedt al sinds eind 2010 de Active Park Assist, waarbij de computer het stuurwiel overneemt tijdens het fileparkeren:
Ook Volvo, BMW en wellicht nog veel meer merken bieden al enige tijd vergelijkbare systemen, waarbij je net als bij Ford zelf nog het gas- en rempedaal moet bedienen. Je bent en blijft als ‘bestuurder’ daarbij dus wel zelf verantwoordelijk voor de veiligheid.
De volgende fase Precies dat laatste, die eigen verantwoordelijkheid, zal naar mijn overtuiging geleidelijk aan veranderen. Er zijn nog maar weinig bestuurders die hun eigen route uitstippelen. Die taak heeft het navigatiesysteem, al dan niet ingebouwd, voor velen van ons al overgenomen. De meeste navigatiesystemen bieden al de faciliteit dat je kunt zien wat de geldende maximum snelheid is op de weg waar je je bevindt.
Hoe lang zal het nog duren voordat beleidsmakers de keuze maken om ten behoeve van de verkeersveiligheid verkeersmaatregelen niet meer fysiek, maar digitaal aan te bieden? Als het navigatiesysteem ervoor zorgt dat we niet meer op de verwarrende borden hoeven te letten, hebben wij immers meer oog voor datgene wat er om ons heen gebeurt. Niet meer dan logisch dus dat dit ter zijner tijd zelfs wettelijk geregeld zal worden.
Een mooi voorbeeld van de mogelijkheden die navigatiesystemen ons kunnen bieden is Waze. Waze houdt de gegevens bij van gebruikers, waardoor het bij het plannen van een route bijvoorbeeld gebruik kan maken van actuele vertragingen. Verkeersdeelnemers kunnen zelf melding doen van files, ongevallen, werkzaamheden en meer. In juni 2013 is Waze gekocht door Google. Het is geen toeval dat precies deze faciliteit sinds februari 2014 ook deel uitmaakt van Google’s eigen navigatiesoftware.
Het kan natuurlijk ook volledig geautomatiseerd. Volvo test momenteel een systeem waarbij het detecteren van gladheid automatisch wordt doorgegeven aan voertuigen in de buurt
Het fenomeen dat auto’s door middel van een internetverbinding in staat zijn om allerhande data uit te wisselen staat bekend als ‘Connected Car‘. Ook de ANWB is in dit fenomeen gedoken. Een eerste signaal dat het zelfstandig fabriceren van data door een auto serious business is, is eCall. Vanaf eind 2015 is het voor fabrikanten verplicht om apparaten in te bouwen die bij een ongeval automatisch melding doen bij de alarmcentrale.
Driekwart auto’s is over 20 jaar zelfsturend Volgens onderzoeksbureau Navigant Reseach kan over 20 jaar 75 procent van de lichte auto’s de weg op zonder dat bestuurders permanent het stuur in handen hebben. Minister Melanie Schultz (Infrastructuur) gaat zelfs een stapje verder, volgens haar zullen binnen twintig jaar alle auto’s op de Nederlandse wegen zelfrijdend zijn. Stel je eens voor wat dit voor je kan betekenen als je blind bent! Google springt daar slim op in, en toont ons in dit filmpje dat met behulp van zelfrijdende auto’s zelfs een blinde man de vrijheid ervaart die de meesten van ons elke dag ervaren:
Met zelfrijdende auto’s is het rijbewijs niet langer het symbool van onafhankelijkheid. Kinderen kunnen zonder chauffeur naar school of naar sport. Taxichauffeurs kunnen een andere baan zoeken. Het controleren van de rijtijden van vrachtwagen- en buschaffeurs is verleden tijd, aangezien dat vervoer volledig geautomatiseerd zal verlopen.
Geen dodelijke auto-ongevallen meer Er breekt een dag aan wanneer we concluderen dat deze technologie levens redt. De computer kan veiliger en sneller rijden, omdat de computer 360% driedimensionaal om zich heen kan kijken en alles tegelijkertijd kan zien en daarop kan anticiperen. Het aantal dodelijke ongevallen met auto’s is mede door ABS, airbags en andere technische ontwikkelingen afgenomen tot 650 in 2013 (Bron). Stel je eens voor dat zelfrijdende auto’s dit aantal nog eens drastisch naar beneden zou kunnen brengen!
Het is slechts een kwestie van tijd. In dit stukje uit de science-fiction film iRobot zien we hoe rechercheur Spooner (Will Smith) eigenwijs is en denkt dat hij beter kan autorijden dan de computer. Opvallend is de uitspraak van zijn bijrijdster: “You can’t be serious, not at this speed?” (v.a. 46 sec):
Ik ben ervan overtuigd dat er over slechts enkele decennia wegen zullen zijn waar je je alleen mag begeven als je voertuig rijdt op automatische piloot. Waar geen verkeersborden meer zullen zijn, maar waar de doorstroming volledig afhankelijk is van data waar alle ‘connected cars’ mee verbonden zullen zijn. Waar geen verkeerscontroles meer uitgeoefend worden door dienders in politievoertuigen, maar waar overtredingen volledig elektronisch worden gemonitord. Waar handmatig autorijden strafbaar zal zijn.
Meer weten over de toekomst van autorijden? Bekijk ook deze aflevering van Tegenlicht: “Hoe raken wij de auto kwijt“.
Digital Native
Ik ben opgegroeid met de computer. Ik weet dat veel leeftijdsgenoten (ik ben inmiddels 40) niet hetzelfde verkondigen, maar het is wel degelijk zo. Thuis speelden we Pong op de televisie, de voorloper van de gameconsole. Op de kermis won ik, ik zal een jaar of 10 zijn geweest, mijn eerste handheld spelcomputertje. Het was een klein roze apparaatje, met een klein LCD-schermpje. Dat was nog voordat Nintendo met de Game Boy kwam. Ik droeg quartz-horloges zonder wijzers, maar met digitale cijfers. Rond mijn 12e kochten mijn ouders een MSX-computer voor me. Een Sony HItBit HB-10p. Vriendjes hadden een Commodore64 om spelletjes op te spelen, maar ik leefde me helemaal uit op de MSX. Niet zozeer om spelletjes te spelen, maar om te programmeren in de redelijk simpele programmeertaal BASIC.
Sony MSX1 HitBit
Als ik de definitie van Digital Native mag geloven (vanaf geboortejaar 2000) mag ik mezelf zo niet noemen. Toch ben ik zolang ik mij kan herinneren al gefascineerd door de digitalisering. Dat onze hele maatschappij erdoor zou veranderen is iets wat ik pas veel later ben gaan beseffen, ondanks wat Chriet Titulaer daarover in de jaren 80 in mijn favoriete tv-programma De Wondere Wereld al beweerde: “De wereld van morgen gaat er heel anders uitzien. U gaat meer elektronica in huis halen, uw huisbioscoop groeit. Er komen tv-kanalen die specifiek met één thema bezig zijn. Je kunt proberen een kanaal te maken met 24 uur sport. Huizen worden aangesloten op glasvezel. Daarmee krijgen huishoudens toegang tot honderden tv-kanalen en interactieve encyclopedieën. Telewinkelen, telegiro, beeldtelefoon en alarmering, alles wat je maar zou willen. Het kan allemaal via dat ene glasvezeltje.” (Bron: NOS.nl)
De wereld van morgen is de wereld van nu
Die ‘wereld van morgen’ van Chriet Titulaer is onze wereld van nu. Meer dan dat nog zelfs, want we zijn niet meer gebonden aan glasvezel. Met de mobiele technologie van tegenwoordig hebben we alles wat hij omschrijft niet alleen beschikbaar in onze woning, maar ook onderweg. De beschikking over deze technologie maakt ons onafhankelijk. We hoeven niet meer naar de videotheek om een film te huren. Dat doen we online. We hoeven niet meer naar de brievenbus om een brief te sturen. Dat doen we online. We hoeven zelfs niet meer naar de bank om geld over te maken, dat doen we online.
In februari 2012 rondde ik mijn opleiding HBO Integrale Veiligheidskunde af, een studie waarin onder andere (of misschien moet ik zeggen: met name) de samenwerking tussen politie, brandweer, ambulance, defensie en gemeenten bij het bestrijden van incidenten aan bod komt. De rol van de overheid bij opvang van slachtoffers staat bijvoorbeeld tot in de puntjes beschreven, tot en met het organiseren van hulpbedden, claimen van ruimte in sportzalen en de benodigde voeding aan toe. Volgens mij ben ik in mijn studieboeken nergens het woord ‘zelfredzaamheid’ tegengekomen, laat staan hoe de zelfredzaamheid van burgers georganiseerd zou kunnen worden. Toch is dat precies waar de digitalisering van de maatschappij en Integrale Veiligheidskunde elkaar tegenkomen.
Waar dat besef bij mij als donderslag bij heldere hemel binnenkwam, was tijdens het Pukkelpopdrama in België, op 18 augustus 2011. Flink onweer verwoestte een drukbezochte festivaltent, tientallen gewonden en meerdere dodelijke slachtoffers tot gevolg. Het mobiele telefoonnetwerk lag al snel plat, dus met ‘oude’ communicatiemiddelen (telefonie) konden de slachtoffers weinig.
Via sociale media ontstond echter een vorm van hulpverlening die vóór het socialmedia-tijdperk alleen mogelijk zou zijn geweest met een massale televisie-actie. Omwonenden, onder andere uit Hasselt en Gent, boden massaal Wifi, slaapplaatsen, liften en warme douches aan. In plaats van lijdzaam afwachten hoe de overheid de hulpbehoevende slachtoffers zou opvangen in sportzalen, tentenkampen en dergelijke bleek dat het publiek dat via sociale media (voor een groot deel) prima zelf kon.
Deze zelfredzaamheid staat niet op zichzelf. Technologie maakt het ons mogelijk om zelf te organiseren wat vroeger door de overheid of grote bedrijven moest worden gedaan. Dit komt niet alleen aan de oppervlakte bij een crisis als het Pukkelpopdrama, maar ook bij burgeropsporing (waar inmiddels legio voorbeelden van zijn), energievoorziening (zie aflevering Tegenlicht) en het wegvallen van hiërarchische structuren onder invloed van de netwerkmaatschappij.
De Technotoekomst van het Veiligheidsdomein
Wat mij betreft een prachtige ontwikkeling. De mens die zich met behulp van moderne technologie verenigt en op die manier zich steeds onafhankelijker van overheid en grote ondernemingen beweegt. Maar wat betekent dit voor het veiligheidsdomein? Laten we het zover komen dat nieuwe bedrijven criminaliteit tijdens evenementen gaat opsporen? Gaan drones de branden in onze huizen blussen en zorgt ‘wearable’ technologie ervoor dat huisarts en ambulance overbodig worden? Ik zie in al het enthousiasme over de toenemende technologische mogelijkheden om ons leven meer aangenaam te maken maar zelden dat dit belicht wordt vanuit het perspectief van Integrale Veiligheid. Ik wil met een serie blogs een poging doen daar verandering in te brengen. Dit blog is daar de inleiding van. Ik wil je van harte uitnodigen om mee te denken en bij te dragen aan mijn blogs over De TechnoToekomst van het Veiligheidsdomein.
Rick de Haan 